Voor Henriëtte

Na een onrustige nacht kijkt Henriëtte vermoeid in de spiegel van de badkamer naar zichzelf. Ze praat hardop tegen haar evenbeeld: "Vandaag moet het dan maar gebeuren, Jet. Je hebt niet voor niets de halve nacht wakker gelegen en je plannetje voorbereid." Ze draait half, maakt een pas zijwaarts en laat zich op het toilet zakken. Ze plast.

De douche heeft een verkwikkende werking op Henriëtte gehad. Nu staat ze naakt voor de levensgrote spiegel van haar kleerkast en bestudeert tevreden met haar figuur. Haar borsten zijn klein, maar daardoor hangen ze tenminste niet. Haar schaamstreek is volledig onthaard. Ze schuift een van de grote deuren open. Ze pakt een paar nylons, nee geen panty. Dit keer gaat ze zonder ondergoed naar haar werk. De spanning loopt bij op als ze de witte blouse aantrekt en de knoopjes van onder af naar boven dicht maakt. Ze twijfelt of ze de bovenste drie of twee open laat. Ze besluit er drie open te laten. Dan stapt ze in de rok van het mantelpakje, trekt die over haar heupen en trekt de sluiting aan. Tot slot volgt het jasje. Haar kantoor outfit wordt compleet gemaakt door de zwarte pumps. Ze draait een slag naar achteren en is tevreden.

Zoals elke ochtend van een werkdag drinkt Henriëtte haar fruitsapje. Dan zoekt ze haar spulletjes bij elkaar, stopt ze in haar tas en maakt aanstalten om naar het werk te gaan. Als ze in de gang komt begint haar hart te bonken van de sensatie, dat ze zonder ondergoed de straat zal op gaan. Op het moment dat ze de deurknop vast heeft krijgt ze een beklemmend gevoel. In haar hoofd tollen spookbeelden in een razend tempo door haar hoofd: stel dat ze een ongeval krijgt en naar het ziekenhuis moet en mensen zien haar zonder slipje ... of ... nee, ze mag er niet aan denken. Ze gaat nu doorzetten.

Zodra ze in de bus zit, wordt Henriëtte kalm. Ze went aan het idee en laat zich afleiden door wat er aan haar raam voorbij glijdt. Als ze op het werk aankomt is ze weer de zelfverzekerde Henriëtte, zoals iedereen haar kent. Weldra gaat ze zo in haar werk op, dat ze nauwelijks meer aan de sensatie, dat ze zonder slipje is, denkt. Dan komt het eerste bezoek aan het toilet. Als ze de toiletruimte inkomt, kiest ze voor de laatste en kijkt en passant of er geen andere bezet is. Dat is niet het geval en dat vindt ze deze keer prettig; immers, soms windt ze zich op, als ze geluiden uit andere hokjes hoort en zich voorstelt wat er zich daar afspeelt. Ze draait zich met haar rug naar de pot en trekt haar rok omhoog. Als vanzelf gaan haar duimen richting haar heupen om in de string te haken en die naar beneden te duwen. Halverwege de beweging stopt ze en glimlacht in haarzelf: dat is dit maal niet nodig. Ze trekt haar lipjes wat vaneen, zodat de urine vrij naar buiten kan spuiten. Extra zorgvuldig droogt ze zich, gaat staan en trekt haar rok weer op haar plaats. Ze spoelt door en verlaat het hokje. Bij de wastafel gekomen buigt ze voorover en inspecteert haar decolleté. Het toont iets te veel van haar borsten. Ze trekt de blouse wat strakker aan en is tevreden. Ze gaat weer aan het werk.

Het is druk vandaag en de dag vliegt om. Er ligt nog te veel werk om op tijd naar huis te gaan. Tegen einde werktijd komt haar collega Sylvia van de afdeling Financiën vragen of ze nog veel werk heeft. Henriëtte beaamt dat en Sylvia vraagt of ze vanavond wil doorwerken. Sylvia moet zelf zeker overwerken samen met Bart, junior op haar afdeling. Het beleid van het bedrijf is dat er nooit een man en een vrouw alleen in het gebouw mogen blijven. Om Sylvia een dienst te bewijzen stemt ze ermee in.
Langzaam sterft het leven uit het gebouw, wanneer iedereen huiswaarts gaat. Henriëtte is sneller klaar met haar werk dan ze heeft gedacht. Als ze de programma's op haar computer afsluit, houdt ze alleen haar internetbrowser open. Ze surft naar haar webmail en opent haar account. Ze leest snel haar emails en antwoordt er een paar. Dan gaat ze naar de sectie waarin ze een aantal erotische verhalen heeft gekopiëerd en opgeslagen. Ze begint te lezen en raakt gaandeweg opgewonden. Ze voelt haar harde tepels samentrekken. Voorzichtig streelt ze de kleine maar gevoelige puntjes. Dit alles laat ook haar kruis niet onberoerd en ze voelt zich langzaam vochtig worden. Ze knijpt haar dijen bijeen en beweegt haar benen voorzichtig heen en weer. Niet dat ze hierdoor klaar kan komen, maar het gevoel is ontzettend heerlijk en maakt haar erg geil.

Opeens zwaait haar kantoordeur open en Sylvia stapt binnen:
"Ga je even met ons mee een broodje eten in de kantine?."
"Eh, ja", antwoord Henriëtte snel en probeert niet een betrapte indruk te maken.
"Ik heb tegen Bart gezegd, dat ik eerst bij jou langs moest en dat we hem later oppikken".
Snel sluit Henriëtte haar programma af en staat op van haar stoel. Ze hoopt, dat Sylvia de rode konen, die ze heeft, interpreteert als zou het van het werk komen.

Ze verlaten het kantoor en Henriëtte draait zich om om de deur af te sluiten. Op dat moment ziet Sylvia een klein vlekje op de achterkant van de rok van Henriëtte. "Hey, heb je ergens ingezeten?", vraagt ze oprecht, "er zit een vlekje achter op je rok". Voordat Henriëtte kan reageren wordt ze door Sylvia meegetrokken de toiletruimte in. Hoewel ze probeert tegen te stribbelen is de dominantie van Sylvia te groot om haar af te weren, als Sylvia haar rok losmaakt en naar beneden trekt. "Ik zal het wel even wegwass ....". Haar woorden blijven in haar keel steken, haar ogen worden groot en krijgen een vreemde uitdrukking als ze verbaasd vraagt: "draag jij geen ondergoed?". Henriëtte krijgt een hoofd zo rood als een kreeft en kan geen woord uitbrengen. Weer verandert de uitdrukking van Sylvias ogen als ze de glinstering tussen de benen van haar collega ziet en snel begrijpt waar het vlekje vandaan is gekomen. Zonder schroom stapt Sylvia tegen Henriëtte aan en steekt de hand tussen de benen van Henriëtte en bevoelt haar natte kutje. Henriëtte staat als versteend met de rug tegen de wasbakken. Weer verandert de blik van Sylvia: nu staan haar ogen vol begeerte en ze drukt haar mond op die van Henriëtte. Meteen flitst haar tong naar binnen en Henriëtte beantwoordt haar kus, terwijl ze de vingers van Sylvia over haar klitje voelt wrijven. "Shit!", denkt Henriëtte, "wat is dit geil! Ik wil meer!!!!", maar haar stem kan de woorden niet uitbrengen. Heftig zoenend zoekt ze naar de borsten Sylvia. Ze knoopt de blouse open en wipt ze uit de cups van haar bh. Ze zijn weelderig en voelen oh zo zacht aan. Henriëtte voelt haar kutje in brand staan en komt al schokkend aan haar eerste hoogtepunt. Haar klitje is nu zo gevoelig dat ze de hand van Sylvia wegduwt. De moonden laten elkaar los. Ze hapt naar adem. Sylvia stapt achteruit, trekt een wc hokje open. Ze laat zich achterwaarts op het blok vallen en strekt haar benen naar voren. Ze wringt in een snelle beweging haar string uit en brengt begerig uit: "Lik me, lieve schat, lik me ... ik wil het ... ik wil het al zo lang ...".

Henriëtte is verrukt van het verzoek. Hoe vaak heeft ze niet gedroomd van Sylvia. Van Sylvia en haar. Van hun beiden dat ze seks hebben met elkaar. Maar ze had nooit toenadering durven maken naar haar, omdat ze altijd zo erg met de mannelijke collega's flirtte. Maar nu was het zover. Ze ging op haar knieën zitten en bracht haar hoofd tussen de benen op weg naar het grotje van haar collega. Ze duwde de benen verder uiteen en bestudeerde de kut van Sylvia. Die was groter als de hare en ook de schaamlippen staken verder naar buiten. Ze trok haar donkere schaamlippen van elkaar en keek op het onmiskenbaar aanwezige knobbeltje. Het puntje van haar tong maakt ermee contact en Sylvia sidderde. Henriëtte zoog eraan, likte het, speelde er plagend mee. Ze steekt een vinger naar binnen en even later twee. De geur windt haar zo erg op, dat ze met haar vrije hand haar eigen poesje bewerkt.

Ze gaan zo in elkaar op, dat het onopgemerkt blijft dat de deur van de toiletruimte is opengegaan. Bart staat midden in de ruimte als hij droog opmerkt: "Nu weet ik waarom dames altijd met tweeën naar het toilet gaan". De twee vrouwen schrikken alsof er een bom explodeert. Hoelang hij het schouwspel heeft gadegeslagen weten ze niet. Maar de knobbel in zijn broek verraadt, dat hij er al even moet hebben gestaan.
"Shit, Bart!", roept Sylvia uit, "je mag hier niet komen!".
"En jullie mogen dit wel?", was zijn droge antwoord.
"Weten jullie wel, dat je hier ontslag voor kunt krijgen?"
Ja, dat wist Henriëtte wel, maar ze wist ook dat als ze Bart erbij zouden betrekken, hij geen poot om op te staan had. Daarom staat ze op en pakt hem in het kruis en fluistert: "Tenzij je meedoet. Zo te voelen wil je dat wel". Ze wacht zijn antwoord niet af, maar begint zijn broek los te knopen en diept zijn pik uit zijn onderbroek op. "Zo! das een heel gereedschap voor zo'n klein manneke". Sylvia zit nog steeds met gespreide benen op de pot en vingert zichzelf, terwijl ze kijkt hoe Henriëtte de leuter van Bart aftrekt en even later in haar mond neemt. Hij kreunt van genot. Terwijl ze op haar knieën naar hem omhoog kijkt, zegt ze: "jammer genoeg heb ik geen condooms bij, anders zou ik je nog neuken ook".
"Ik heb er bij me. In mijn tas", zei Sylvia, "ik wil jullie wel eens aan de gang zien!". Henriëtte staat op pakt de tas van Sylvia en reikt die haar aan. Sylvia vist er een condoom uit en geeft die aan Henriëtte. Ze scheurt het pakte open en met enige moeite schuift ze het rubber over de forse, keiharde pik.

Bart wil Henriëtte bij haar bekken pakken, maar ze ontwijkt dit en gebiedt hem op zijn rug op de grond te gaan liggen met de benen aan weerszijden langs de toiletpot. Ze komt boven Bart te staan met het gezicht naar Sylvia. Ze steunt op de knieën van Sylvia, als ze door de knieën zakt en zo haar kutje boven de pik van Bart richt. Ze pakt de stijve paal met één hand en duwt hem tussen de lipjes en zakt er schoksgewijs op. Bart kreunt luidruchtig. Henriëtte buigt weer voorover en gaat verder bij Sylvia waar ze gebleven was. Echter nu voelt ze tot haar genoegdoening de warme opvulling in haar, wat haar nog hitsiger maakt. Al snel zit ze heftig te wippen en de paal van Bart uit te melken. Al snel komt hij grommend klaar en Henriëtte voelt het condoom volschieten. Ze blijft nu op Bart zitten en concentreert zich op de poes van Sylvia. Bart glijdt uit haar. Hij murmelt zich onder Henriëtte uit en doet het condoom af. Inmiddels zit Henriëtte weer op haar knieën en Bart gaat ruggelings onder haar liggen. Henriëtte snapt de bedoeling en laat zich wat zakken zodat Bart haar kan likken. Eerst proeft hij nog het rubber wat zojuist deze grot had bezocht maar al snel geuren alleen haar sappen nog. Beide meiden jagen elkaar op met hun kreunen en hijgen om nagenoeg gelijktijdig in een orgasme te exploderen.

Minuten lang blijven de drie nahijgen en proberen weer tot rust te komen. Sylvia staat als eerste op en begint haar kleren op orde te brengen.
"Ik moet je rok nog even schoonmaken", zegt ze onschuldig tegen Henriëtte.