vrijdag 25 september 2009

Een avondje voetbal kijken

Versuft probeer ze haar hoofd van het kussen op te lichten. Ze knippert met haar ogen om iets te onderscheiden van de plek waar ze zich bevindt, want een felle lichtstraal, schijnt recht in haar ogen. Haar hoofd lijkt uit elkaar te barsten van de pijn. Langzaam wordt ze zich bewust van de rest van haar lichaam. Als ze haar armen beweegt, schuren haar borsten met een schroeiende pijn over het laken. Van onderen is het al niet veel beter: haar poepgaatje voelt gekneusd aan en haar andere opening is rauw. Met moeite ontwaart ze de kamer waarin ligt. Het is onmiskenbaar een meisjeskamer, maar het is niet de hare. Voorzichtig zoeken haar ogen de kamer rond; de kaptafel komt haar enigszins bekend voor, maar ze kan het nog niet plaatsen. Dan schiet het haar te binnen: dit is de kamer van Chantal, haar vriendin.

Ze vraagt zich af hoe ze hier in 's hemelsnaam terecht gekomen is.Ze blijft liggen en verkent de kamer, terwijl ze meer en meer bij haar positieven komt. Ze ontwaart haar kleren; die hangen netjes over een stoel. Maar ze kan zich totaal niet herinneren, wat er gebeurd is en waarom ze hier lig en niet thuis. Langzaam schuift ze een been over de rand van het bed en zoekt met haar voet naar de vloer. Als ze die gevonden heeft, verplaatst ze haar gewicht op dat ene been en probeert op te staan. Haar been kan het niet houden en met een bonk valt ze op de grond en trekt het dekbed mee. Versuft blijft ze liggen en kijkt pas op, als de deur voorzichtig opengaat en Marcs hoofd om de hoek verschijnt. Hij kijkt geanimeerd en bezorgd.

"Gaat het met je?", vraagt hij glimlachend.

"Jawel", zegt ze, terwijl ze eigenlijk nee bedoelt. Hij grinnikt een beetje en zegt: "Wat ben jij een beest zeg!".

"Huh?"

"Gisterenavond ..."

"Wat gisterenavond? Wat bedoel je? Ik kan me niets meer herinneren ... vertel dan ...", vraagt ze. Pas nu wordt ze zich bewust van haar droge mond en de vreselijke smaak die erin hangt. Aarzelend begint Marc te vertellen.

"Je weet toch wel dat we gisteren hier met Rogier, Martijn en Vincent tv hebben gekeken? Chantal was toen al naar ballet"

"Ja, dat weet ik nog wel .... shit, das waar ook", roept ze verschrikt uit, als het beeld haar hersens binnen flitst. "We zaten naar het voetballen te kijken en in de rust zapte jij naar een pornokanaal. Er was een vrouw die door drie kerels genomen werd. Dat zag er erg opwindend uit".

"Ja", vult Marc aan, "en jij begon ons uit te dagen. Dat jij het ook wel eens wilde doen, maar wij toch niet durfden en dat onze pikken niet stijf zouden worden, als we voor elkaar de broek moesten laten zakken".

"Hebben jullie het toch gedaan?", vraagt ze min of meer verschrikt, want ze krijgt het vermoeden dat er een verklaring komt voor de pijnlijke staat van haar lichaam. "Maar hoe ....", de woorden blijven in haar strot steken.

Marc begint met horten en stoten te vertellen wat er gebeurd is. Dat Vincent condooms ging kopen en met een pakje van 12 stuks terugkwam. Waarop Denise gezegd zou hebben, dat ze ze allemaal gevuld wilde zien. Dat ze naar boven naar Marcs kamer zijn gegaan, ze zich alle vijf hebben uitgekleed en Marc zijn matras op de grond had gegooid. Dat Denise pijpend en neukend iedereen gek gemaakt had. Dat de jongens haar in alle standjes genomen hadden. Dat Martijn haar zelfs in haar kontje genomen had. Dat hij dat alleen mocht, omdat hij de dunste had. Dat Denise geiler en geiler werd naarmate de jongens meer moeite hadden om nog eens hun speren hard te maken.

Ze kan er zich niets meer van herinneren. Maar dat het zo gegaan is, kan ze zich wel voorstellen. Als ze af en toe haar buien heeft, weet ze van geen ophouden en wordt ze gretiger en gretiger. Ook nu wordt ze er weer opgewonden van als ze zich een beeld probeert te vormen hoe het gegaan is. "Waarom kan ik me er in 's hemelsnaam niets van herinneren?", vraagt ze Marc wanhopig.

Marc kuchte en zei, terwijl hij zijn blik van haar afwendt, "Op het laatst wilde je dat we met tweeën tegelijk in je beide openingen gingen. Toen Martijn en ik erin zaten en jij tussen ons in geperst lag, zakte je langzaam helemaal weg en je bleef uitgeteld op het matras liggen. We hebben je toen toegedekt, omdat we dachten dat je van vermoeidheid in slaap was gevallen. Later is Chantal thuisgekomen en zij heeft je op het toilet geholpen, want je kon niet meer op je benen staan. Zij en ik hebben je in haar bed gestopt en Chantal ligt beneden op de bank te slapen."

(c) Boboosverhalen

donderdag 17 september 2009

In de trein

Al geruime tijd heb ik een virtueel contact via het internet met een soulmate op seksgebied. We weten elkaar op een bijzondere manier op te winden. We laten onze fantasiën tot leven komen. Geleidelijk aan is er dan ook een behoefte ontstaan aan een contact in-real-life. Maar hoe kunnen we dat aanpakken? Nog nooit hebben we elkaars gezicht gezien. Wel hebben we fotoos van wederzijdse intieme delen uitgewisseld. In de loop der tijd hebben we naast de fantasiewereld ook kennis gemaakt met het leven in werkelijkheid en zo weet ik bijvoorbeeld dat ze dagelijks met de trein naar haar werk reist. Een fantasie van haar is een keer seks te hebben op het toilet van de trein. Af en toe laten we ons virtueel gaan in deze fantasie. Deze fantasie en de drang om elkaar echt te ontmoeten heeft me het volgende plan doen ontspruiten:
Mariska reist altijd op hetzelfde tijdstip en weet zich altijd in een rustig deel van de trein te nestelen. Vandaar sms-t ze me soms ondeugende berichtjes. Ingegeven door een eerder verhaal (lees hier) spreek ik op een dag af, dat ik dezelfde trein zal gaan nemen en ervoor zorgen dat ik al in de trein zit voor zij moet instappen. Ik zal een donkere zonnebril dragen en een blindegeleidingsstok bij me hebben. Zo kan ze mij herkennen. Als ze me gevonden heeft in de trein, kan ze bij me komen zitten, als ik haar tenminste beval; het kan immers ook zijn, dat ik niet helemaal haar type ben. Als het niet klikt van mijn kant, dan kan ik haar gewoon negeren, spreken we af.

Op de bewuste (vrij)dag ben ik al heel vroeg uit de veren. Ik moet al een heel vroege trein nemen. Mijn zonnebril en stok gebruik ik nog niet. Het is nog dermate vroeg, dat er nog maar weinig mensen zijn en ik moet nog een keer overstappen. Pas als ik in de trein zit die Mariska ook moet nemen, maak ik gebruik van mijn vermomming; daartoe heb ik er wel voor gezorgd, dat ik alleen in een treinstel zit. Ik stuur Mariska een sms dat ik in de trein zit en waar ongeveer. Dan wordt er omgeroepen, dat we het station naderen waar ze op de trein stapt. Mijn hart gaat van de spanning sneller kloppen. Er nemen verschillende mensen plaats in het treinstel.

"Hey, Henri, ben jij hier ook?", hoor ik een stem zeggen. Ik kijk strak voor me uit om niet uit mijn rol te vallen. "Ik ben het, Mariska".
"Hey Mariska, wat leuk!", antwoord ik en steek mijn hand uit. Ze gaat tegenover me zitten.
Mijn zonnebril zorgt ervoor dat ik haar onbeschaamd kan bestuderen. Ze blijkt er totaal anders uit te zien, dan ik in mijn fantasie heb voorgesteld. Maar het valt zeker niet tegen; ik hoop maar dat dit wederzijds is.
We knopen een gesprek aan alsof we al jaren bekenden van elkaar zijn; hoe het gevoerd wordt, hebben al een aantal keren op de chat met elkaar doorgesproken. Intussen zet de trein zich in beweging. We weten,dat tussen twee plaatsen, de trein 25 min niet stopt en dat is de periode waarin het moet gebeuren. Na een eerste stop is het moment aangebroken.

"Ik moet naar het toilet", zeg ik aarzelend, "zou je me even kunnen begeiden?".
"Natuurlijk", zegt ze en staat op. Met in mijn hand de blindegeleidingsstok en ondersteund door Mariska manouvreren we tussen de zitplaatsen en komen in het halletje met de toilet aan. Er zit een man zijn krantje te lezen en kijkt alleen maar even op, als we met zijn tweeën in de kleine toiletruimte verdwijnen.

Mariska doet het deurtjje op slot. Zonder een woord te zeggen omarmen we elkaar en beginnen heftig te zoenen. "We moeten snel zijn", hijgt ze. Gehaast begint ze mijn broek los te maken en ik betast haar borsten. De harde tepels drukken in mijn handpalmen en geven een kietelend gevoel. Als Marisa mijn lul bevrijd heeft, staat hij fier overeind, klaar voor de aanval. Terwijl Mariska uit haar stringetje stapt, ga ik op de deksel van de pot zitten en pak een condoom uit mijn colbertzak. "Veilig en zo maak ik geen rotzooi in je kut", leg ik uit. Ik ben nog bezig het condoom af te rollen als ze wijdbeens over me heen komt zitten. Ze wrijft over haar kutje en ik glijd wat verder onderuit en breng mijn pik onder haar opening. Ze zakt door haar knieën en pakt mijn neukstaaf om hem op de juiste plaats in te brengen. Met een paar wipjes heeft ze hem helemaal opgeslokt en begint me als een razende te berijden. Ik knijp in haar tieten en maak de knoopjes van haar blouse open. Ik kijk naar de opgezwollen tepels, die in de halve behaa me uitdagen om aan te sabbelen. Het lukt me onder haar gewip een tepel in de mond te krijgen en ik zuig er verlekkerd aan. Onder het rijden stimuleert ze zelf haar klitje en binnen no-time weet ze een orgasme op te wekken en valt me schokkend en hijgend om de nek. "Oh ik ben zo geil", fluistert ze. Daarop staat ze op, trekt mij omhoog.Ze draait zich om en bukt voorover zich vasthoudend aan de pot, terwijl ze haar rokje omhoog stroopt. "Neuk me, champ, neuk me zoals je nog nooit hebt geneukt". Ik zoek met mijn lul haar grotje en stoot diep in haar. Met lange snelle halen ram ik alsof mijn leven er vanaf hangt. Het geraas van de rails onder ons overstemt het klappen van onze lichamen. Ik laat me volledig gaan en ik voel dat ik ga klaarkomen. Ik pak haar heupen en trek haar strak tegen me aan. Het genot is onbeschrijfelijk als het zaad met kracht in stralen door mijn plasbuis zich een weg naar buiten baant. Hijgend val ik voorover en graai naar Mariskas borsten. Ik voel me verslappen en haal mijn alweer slapper wordende spuiter uit haar. Ik stroop het condoom weer af en werp het in het afvalbakje. Met een stukje toiletpapier vegen we de sporen van ons samenzijn weg. Snel fatsoeneren we onze kleding. Alleen de rode konen op onze gezichten verraden, wat we gedaan hebben. Als onze ademhaling weer normaal is, openen we de deur. De man in het portiek kijkt niet eens op van zijn krant en aan de hand van Mariska stuntelen we weer naar onze zitplaats.

(c) Boboosverhalen