Is dit vreemgaan?

“Gaan jullie ook naar huis? Wij zijn klaar en gaan ook naar huis.”

Met deze retorische vraag werd mijn gesprek met Caroline onderbroken.

Urenlang hadden we zitten praten in café ’t Raadhuis, waar mijn vrouw en ik al jaren kwamen en hoewel wij al een stuk ouder waren, konden we het prima vinden met de jongeren. Eén ervan was Carla, een gezellige praatgrage meid van begin twintig. Op een dag sprak ik Carla aan hoe het was afgelopen met haar sollicitatiegesprek. Ze keek me even verbaasd aan en glimlachte. “Je denkt zeker, dat ik Carla ben, maar ik ben Caroline, haar tweelingzusje”. Verbaasd staarde ik haar aan en natuurlijk was ik niet de enige die verward werd door de sprekende gelijkenis. Zo kwam ik met haar in contact. Na wat over en weer vragen, bleken we in dezelfde sector werkzaam te zijn. Toen we dat ontdekten, hadden we genoeg gesprekstof. Wanneer we elkaar dan ook troffen, hadden we elkaar altijd wel wat te bepraten.

Deze avond was echter anders verlopen. Ik was alleen naar ’t Raadhuis gegaan, omdat mijn vrouw een paar dagen op zakenreis was. Ik had er wat biertjes gedronken, een praatje gemaakt met deze en gene. Het was tegen middernacht toen Caroline binnen kwam. Ik stond op het punt naar huis te gaan, maar besloot er nog eentje met haar te pakken. Al snel hadden we op over het werk en ik voelde me altijd haar mentor, omdat ik haar vaak raad kon geven, hoe met bepaalde situaties om te gaan. Ook nu sprak ik haar aan om te vragen hoe de laatste kwestie op haar werk verlopen was. Mijn advies bleek van waarde geweest te zijn en ze was blij dat alles goed gegaan was. Toch was haar stemming wat bedrukt. Toen ik vroeg wat er aan de hand was, kwam er aarzelend uit, dat zich de laatste tijd eenzaam voelde. Daarmee was een nieuw onderwerp aangesneden. Vrij openlijk vertelde ze me, dat ze nogal wat vriendjes had gehad; in tegenstelling tot haar zusje, die al sinds haar jeugd vaste verkering had. Dat was me ook al opgevallen; niet dat ze van de ene naar de andere jongen flaneerde, maar er waren er inderdaad nogal wat geweest. Nu was het al een hele poos geleden, dat er een vriendje was geweest; want, vertelde ze me, ze had besloten zich wat meer volwassen te gaan gedragen.

Eerst was het er nog druk geweest, maar alle bezoekers waren de een na de ander weggegaan. De deur was op slot gegaan, de muziek gedempt en de grote lichten ontstoken; wij waren echter nog lang niet uitgepraat. Ons gesprek ging gewoon verder, terwijl de kroeg werd schoongepoetst.

Nu was het tijd geworden om huiswaarts te keren. Ik vroeg haar hoe ze naar huis moest en ze antwoordde met de fiets te zijn. Ook ik was met de fiets en samen wandelden we naar de fietsenstalling. Toen we er aankwamen bleek die gesloten te zijn; we waren ook zo laat. Ik stelde voor een taxi te nemen, maar Caroline wilde graag wandelend naar huis. Ik wilde haar niet alleen over straat laten en gaan en besloot met haar mee te lopen. Ondertussen ging ons gesprek voort. Na een kwartiertje kwamen bij het flatgebouw aan, waar ze een éénkamer appartement had. Ze vroeg me nog even een kopje koffie te drinken. Ik moest glimlachen en voordat ik ja of nee kon zeggen, benadrukte ze dat ze het vroeg om het gesprek af te maken. Ik had de tijd aan mezelf, dus waarom niet.

Haar appartement was klein; het leek meer op een hotelkamer. Eerst was er een badkamer, waar ook het toilet was, dan was er een open keuken, die aansloot op de woon/slaapruimte. Aan de ene kant stond een bed en een bureau en er tegenover bevonden zich twee kasten. In het midden was een salontafel met een tweezits bankje waarop een aantal knuffels waren uitgestald. “Kun jij koffie zetten, dan ga ik even naar toilet en schiet wat makkelijks aan”. Ze deed een kastje boven het aanrecht aan en liet me zien waar alles stond. Ik begon aan de koffie en Caroline verdween naar de badkamer. Even later was de koffie klaar. Caroline kwam terug uit de badruimte en droeg alleen een slip en T-shirt. Ik stond aan het aanrecht en begon de koffie in te schenken.

Terwijl ik de koffie inschonk, kwam ze achter me staan en sloeg haar armen om mijn middel. Ze legde haar hoofd tegen mijn rug en zei: "je bent zo lief voor mij". En terwijl ze dat zei, drukte ze zich voor een moment nog steviger tegen me aan. Toen liet ze los en liep de kamer in. Ze plofte neer op de bank en zuchtte. Pas nu ontwaarde ik de piercing die haar navel sierde. Ik zette twee dampende mokken op het tafeltje en ging ook op de bank zitten. Ik bewaarde een bescheiden afstand van haar. "Ik wist niet dat jij een piercing had" begon ik en hield mijn blik op het sieraad gericht. "Ja", zei ze, "deze heb ik al een paar jaar. Ik heb er nog eentje en die zit er pas een paar maanden". "Oh ja, waar dan?", floepte ik er spontaan uit. Giechelend keek ze me schuin aan. Ik voelde me enigszins blozen en mompelde min of meer verontschuldigend "oeps, natuurlijk op een plaats waar niet iedereen het zien kan" en ik focuste mijn blik op haar borsten. Ze moet mijn ogen hebben gevolgd, want meteen zei ze, "nee, niet hier" en volkomen onverwacht deed ze haar slipje wat opzij en speelde met een vinger met een klein metalen ringetje die net boven door haar schaamlippen was gehaald. "Hij zit hier ..." en bedekte het weer met een even snelle beweging als waarmee ze het te voorschijn had getoverd. Ik was door haar actie behoorlijk van mijn stuk gebracht. "Voelt dat nou lekker aan?", bracht ik aarzelend uit, terwijl ik al meteen begreep, dat die vraag volkomen overbodig was en werd ook meteen bevestigd: "Ja natuurlijk!" Ze trok een schuifje van een klein kastje naast de bank open en haalde een kleine vibrator te voorschijn. "Als ik er die erop zet geven de trillingen een heel intens gevoel."

Er viel een kleine stilte. Daarna overviel ze me met de spontane vraag: "Bobo, wil je met me vrijen?"
"Euh, Caroline", stamelde ik en pareerde de aanval met "ik ben getrouwd, dat weet je toch?"
"Ja, dat weet ik, maar ik heb zo'n zin in je en ik heb al zo lang geen echte seks meer gehad".

En daar zat ik dan, met die gemengde gevoelens; en niet dat niet alleen, want ik voelde het bloed naar mijn kruis stromen, geheel buiten mijn wil om. Dat gebeurde gewoon. In een enkel moment flitsten beelden van mijn vrouw, het weggeschoven slipje, de piercing als bliksemschichten door mijn hoofd afgewisseld met gedachten van wellust en afkeer. Het voelde alsof ik op de ene schouder het engeltje had zitten, die me van de liefde en trouw naar mijn vrouw overtuigde, en op de andere schouder zat het duiveltje de verlokking te verheerlijken. Dit alles speelde zich in luttele seconden af, terwijl ik mijn ogen in de vragende blik van Caroline boorde. "Sorry lieverd", besliste ik tenslotte, "maar ik denk dat je het met de vibrator zult moeten redden". "Ok", zei ze en pakte het trilstaafje op, draaide het onderste deel om en een zacht gebrom werd hoorbaar. Ze stopte het in mijn handen en zei "wil jij het doen?" Met een soepele beweging wipte ze haar bekken omhoog, stroopte haar slip naar beneden, spreidde haar benen en trok haar grote schaamlippen uiteen. "Toe dan ...", moedigde ze me aan. Aarzelend nam ik het ding aan en zette het op haar klitje. Het gebrom werd luider op het moment dat ik de piercing raakte. Haar beide handen verdwenen nu onder haar shirt en ze masseerde met gesloten ogen haar borsten. Haar ademhaling versnelde en ze kreunde steeds luider. Het wond me natuurlijk ook op en ik moest even gaan verzitten om mijn erectie de ruimte te geven. Dat bleef voor Caroline niet onopgemerkt en ze streelde nu met één hand over mijn kruis. "Oooh, mag ik asjeblief je pik vasthouden?", vroeg ze me bijna smekend. Opnieuw aarzelde ik. De tweestrijd bleef aanhouden. "Toe nou", hijgde ze. "Ok", gaf ik tenslotte toe, maar ik kan je echt niet neuken; dat wil ik niet", verbeet ik mezelf. Ik knoopte mijn broek los en schoof hem met mijn onderbroek naar beneden. Meteen greep Caroline met één hand mijn lul en begon te trekken, haar andere speelde nog steeds onder haar shirt met haar borsten. Plots legde ze die hand op de mijne en drukte die met de kleine brombeer tegen haar kut. Ze verstarde en kwam toen schokkend klaar. Er leek geen eind aan te komen. Tenslotte werd de greep om mijn lul slapper en ebde haar orgasme langzaam weg. Met rode konen keek ze me voldaan aan. "Oef, dit heb ik al een tijd niet meer zo intens gehad", zuchtte ze en drukte een zoen op mijn wang.

Ze zette de vibrator uit en ik trok mijn broek weer omhoog. "Moet jij niet klaarkomen?", vroeg ze verbaasd. Ik schudde van nee en glimlachte naar haar. "Ik moest nu maar eens naar huis gaan". We stonden op van de bank en Caroline liep met me mee naar de deur. Daar drukte ze nog een kus op mijn wang en mompelde een dankjewel. En zo namen we afscheid. Onderweg naar huis bleef ik met de vraag worstelen of ik nu was vreemdgegaan of niet. Ik kwam er niet uit ...

(C) Boboosverhalen