Een avondje voetbal kijken

Versuft probeer ze haar hoofd van het kussen op te lichten. Ze knippert met haar ogen om iets te onderscheiden van de plek waar ze zich bevindt, want een felle lichtstraal, schijnt recht in haar ogen. Haar hoofd lijkt uit elkaar te barsten van de pijn. Langzaam wordt ze zich bewust van de rest van haar lichaam. Als ze haar armen beweegt, schuren haar borsten met een schroeiende pijn over het laken. Van onderen is het al niet veel beter: haar poepgaatje voelt gekneusd aan en haar andere opening is rauw. Met moeite ontwaart ze de kamer waarin ligt. Het is onmiskenbaar een meisjeskamer, maar het is niet de hare. Voorzichtig zoeken haar ogen de kamer rond; de kaptafel komt haar enigszins bekend voor, maar ze kan het nog niet plaatsen. Dan schiet het haar te binnen: dit is de kamer van Chantal, haar vriendin.

Ze vraagt zich af hoe ze hier in 's hemelsnaam terecht gekomen is.Ze blijft liggen en verkent de kamer, terwijl ze meer en meer bij haar positieven komt. Ze ontwaart haar kleren; die hangen netjes over een stoel. Maar ze kan zich totaal niet herinneren, wat er gebeurd is en waarom ze hier lig en niet thuis. Langzaam schuift ze een been over de rand van het bed en zoekt met haar voet naar de vloer. Als ze die gevonden heeft, verplaatst ze haar gewicht op dat ene been en probeert op te staan. Haar been kan het niet houden en met een bonk valt ze op de grond en trekt het dekbed mee. Versuft blijft ze liggen en kijkt pas op, als de deur voorzichtig opengaat en Marcs hoofd om de hoek verschijnt. Hij kijkt geanimeerd en bezorgd.

"Gaat het met je?", vraagt hij glimlachend.

"Jawel", zegt ze, terwijl ze eigenlijk nee bedoelt. Hij grinnikt een beetje en zegt: "Wat ben jij een beest zeg!".

"Huh?"

"Gisterenavond ..."

"Wat gisterenavond? Wat bedoel je? Ik kan me niets meer herinneren ... vertel dan ...", vraagt ze. Pas nu wordt ze zich bewust van haar droge mond en de vreselijke smaak die erin hangt. Aarzelend begint Marc te vertellen.

"Je weet toch wel dat we gisteren hier met Rogier, Martijn en Vincent tv hebben gekeken? Chantal was toen al naar ballet"

"Ja, dat weet ik nog wel .... shit, das waar ook", roept ze verschrikt uit, als het beeld haar hersens binnen flitst. "We zaten naar het voetballen te kijken en in de rust zapte jij naar een pornokanaal. Er was een vrouw die door drie kerels genomen werd. Dat zag er erg opwindend uit".

"Ja", vult Marc aan, "en jij begon ons uit te dagen. Dat jij het ook wel eens wilde doen, maar wij toch niet durfden en dat onze pikken niet stijf zouden worden, als we voor elkaar de broek moesten laten zakken".

"Hebben jullie het toch gedaan?", vraagt ze min of meer verschrikt, want ze krijgt het vermoeden dat er een verklaring komt voor de pijnlijke staat van haar lichaam. "Maar hoe ....", de woorden blijven in haar strot steken.

Marc begint met horten en stoten te vertellen wat er gebeurd is. Dat Vincent condooms ging kopen en met een pakje van 12 stuks terugkwam. Waarop Denise gezegd zou hebben, dat ze ze allemaal gevuld wilde zien. Dat ze naar boven naar Marcs kamer zijn gegaan, ze zich alle vijf hebben uitgekleed en Marc zijn matras op de grond had gegooid. Dat Denise pijpend en neukend iedereen gek gemaakt had. Dat de jongens haar in alle standjes genomen hadden. Dat Martijn haar zelfs in haar kontje genomen had. Dat hij dat alleen mocht, omdat hij de dunste had. Dat Denise geiler en geiler werd naarmate de jongens meer moeite hadden om nog eens hun speren hard te maken.

Ze kan er zich niets meer van herinneren. Maar dat het zo gegaan is, kan ze zich wel voorstellen. Als ze af en toe haar buien heeft, weet ze van geen ophouden en wordt ze gretiger en gretiger. Ook nu wordt ze er weer opgewonden van als ze zich een beeld probeert te vormen hoe het gegaan is. "Waarom kan ik me er in 's hemelsnaam niets van herinneren?", vraagt ze Marc wanhopig.

Marc kuchte en zei, terwijl hij zijn blik van haar afwendt, "Op het laatst wilde je dat we met tweeën tegelijk in je beide openingen gingen. Toen Martijn en ik erin zaten en jij tussen ons in geperst lag, zakte je langzaam helemaal weg en je bleef uitgeteld op het matras liggen. We hebben je toen toegedekt, omdat we dachten dat je van vermoeidheid in slaap was gevallen. Later is Chantal thuisgekomen en zij heeft je op het toilet geholpen, want je kon niet meer op je benen staan. Zij en ik hebben je in haar bed gestopt en Chantal ligt beneden op de bank te slapen."

(c) Boboosverhalen